تو میون غم غصه ها شکستی تو به پای بغض و گریه ها نشستی
آخه تو مرهم درد بی دوایی آخه تو از همه آدما جدایی
تو نگاهت همه باور و امیده تو کلامت رنگ غربتو بریده
آخه تو جلوه خوبی خدایی آخه تو از همه آدما جدایی
باورم که نگاهت آبرمو خنده های پره دردت روبرومه
نظرات شما عزیزان:
آمار
وب سایت:
