دلـــــــتَنـــــگت که می شوم...
چــــــشمانم را روی هـــــم می گــــذارم
بـــــــلکه یادت را فـــــراموش کنم...
تــــــو بگو دلــــــکم
مگر می شـــــــود یـــــک عــــــمری را فراموش
حســــــــ بودنت قشنگ تریـــ ـــ ــن حس دنیاست
تو ڪـﮧ باشی ..
هر روز را .. نـــ ــــــ ــــ ـــــه!
هر ثانیه را .. عشــ ♥ــ ــ ♥ـق است !!
هــر لــפــظـــہ בر کــنــار مــنــــے عــاشـ♥ــقــانـــہ تــر
با قــلـ♥ـب عــــاشــ♥ــق و بـــבنـــــے عـــاشـ♥ــقـــانـــہ تــر
تـــکــرار شـــو פـــوالـــــے בســتــاטּ פֿـــســتــــہ ام
شـــایــــב مـــرا رقـــم بـــزنـــــے عـــاشــ♥ـقـــانــــہ تـــر
بگــ ـو ..
/ تـــمــــــامــ ِ تــ♥ــو / مالـــ ِ مَــن استــــــ ..
دِلــمـ می خـــوا ـهـَــد ..
حـسادَتــــ کـنـَــمــ بـــهـ خـــودمـ ..
همیشه منتظر کسی باش
که تو رو با همه ی دیوونگیت و خل بازیات قبول داشته باشه
و تو رو به همه نشون بده و بگه:
این دیوونه خل..... عشق و جیگر منه
عاشقــــــــــم .....
عاشق آن " میـــــــم "
که می آیــــد آخــــر کلمـــه ی " عزیـــــــــــــز "
و مرا میکند
مـــال تـــــ ♥ ـو
میگن دنیا خیلی بزرگه...!
ولی میگن,من که ندیدم!
دنیای من الان خلاصه شده
تو یه جسم!!!
به تو که فکر میکنم…
در ذهنم مجسم میشوی…!
مثل یک تابلوی کوبیسم :
تمام رخ … نیم رخ … گاهی هم … بی رخ ..!!!
اگه بی تو تنها ،گوشه ای نشستم
تویی تو وجودم ، بی تو با تو هستم
اگه سبز سبزم ، تو هجوم پاییز
ذره ذره ی من ، از تو شده لبریز
ای همیشه همدم ، واسه درد دلهام
عطر تو همیشه ، جاری تو نفسهام
ای که تارو پودم ، از یاد تو بی تاب
با منی ولی باز دوری مثل مهتاب
بی تو با تو بودن ، شده شب و روزم
بی تو اما یادت با منه هنوزم
تویی تو ی حرفام ، تویی تو نفسهام
ولی جای دستات ، خالیه تو دستام
من به شوق و یاد بارون ، زندم و پژمرده نمیشم
تشنه ی یه قطرم اما ، زرد و دل آزرده نمیشم
سخته وقتی تو غزلها ، از من و تو واژه ای نیست
سخته بی تو با تو بودن ، سخته اما چاره ای نیست
بی تو با تو بودن ، شده شب و روزم
بی تو اما یادت با منه هنوزم
تویی تو ی حرفام ، تویی تو نفسهام
ولی جای دستات ، خالیه تو دستام
تویی تو ی حرفام ، تویی تو نفسهام
ولی جای دستات ، خالیه تو دستام
گاهی چنان بی تاب می شوم ،
که خیال دیدنت مرا با خود می برد به کویرهای دور
تا انتهای سربی رنگِ ماسه های داغ ،
تا کبودترین خورشید ، تا دلگیرترین غروب
آن وقت تو با لباسی از مخملی به رنگِ لاله های سرخ ،
حریری از دریا به رنگِ آسمان ،
و دسته گلی از رز سرخ ،
پا می گذاری به رؤیاهایم
می آیی
و چقدر آرام می آیی ،
همرنگِ نم نمِ باران ،
در دلم چیزی می شکفد شبیهِ شعر ،
در درونم می نشیند ،
لبانم پر از ترنم و ترانه می شود ،
دستم را دراز می کنم ، واژگان را بی تکلف بر می دارم ،
می گذارم پهلوی هم ، می شود شاعرانه هایم ،
می گذارم تا تو بیایی ،
برایت آرام زمزمه می کنم ،
لبخند می زنی
و قلبم آرام می شود.