چه بی هیاهوست این خلوت نهانم
شعله ای بیافروز
تا در تنگناهای تاریک شبهای بی ستاره
تو را به تصویر در آورم
غزلهایم برای توست
چرا که تو قطب زنده غزلهای منی
ومن شکسته بال ترین عاشق چند بیت آخرم. . ...
مرا محکم تر در آغوش خود بگیر...
من هنوز هم نمیخواهم تورا به دست خاطرات "لعنتی" بسپارم...
نظرات شما عزیزان: