دلـــم میخوآست زمان را به عَقَب بآز میــــگردآنَـــــــدمــ
نَه برای اینکــــه آنهایی کــه رفتنـــــــــد رآ بازگـــــردآنَم...
برآی اینکــــــه نگــــــذارَمـ بی ـآیَنــــد...
از تو چه پنهانــــــ
با تمام بی پناهی ام گاهیـــــــ
در پس همیـــــــــــــن وجود
در پس همین خنده های سرد
در پس همین گریه های گرمـــــ
هی می میرم و زنده می شومـــــــ!
سخت است صبور باشیـــــــ ...
و در حجم این سکــــوتــــــــ
نـفـسـت بنـد نیـایـد
نظرات شما عزیزان:
آمار
وب سایت:
